خود خواهي
رنگ صبح
بر شعر و انديشه فرو مي ريزد
آن گاه كه خود خواهي ام را
با چمدان به ييلاق مي فرستم
باشد كه آب و هوايي تازه كند
باشد كه آفتاب سوخته برگردد
باشد كه پوستش ؛ ترك خورده باشد
باشد كه در تنهايي
مهربان تر شود
باشد كه وقتي برمي گردد
بازهم خود باشد
بر شعر و انديشه فرو مي ريزد
آن گاه كه خود خواهي ام را
با چمدان به ييلاق مي فرستم
باشد كه آب و هوايي تازه كند
باشد كه آفتاب سوخته برگردد
باشد كه پوستش ؛ ترك خورده باشد
باشد كه در تنهايي
مهربان تر شود
باشد كه وقتي برمي گردد
بازهم خود باشد
کورش کوچک 09/11/81
No comments:
Post a Comment